Kochana Polsko, z okazji Twoich sto drugich urodzin życzę Ci, byś dalej była sobą, byś była sobą jeszcze!
Ogromny podziw i dumę wzbudza we mnie sposób, w jaki dbasz o systemy: edukacji, opieki zdrowotnej czy wymiaru sprawiedliwości. Z równym szacunkiem traktujesz zarówno ludzi niepełnosprawnych, mniejszości, jak i kobiety.
Wspierasz wolną kulturę, zachwalasz polską noblistkę i w debacie publicznej dajesz pole do dyskusji wszystkim poglądom, o ile, rzecz jasna, białe nie jest dla nich białe, zaś czarne nie jest czarne – wszak nikt nam przecież nie wmówi, że tak jest!
Tylko Ty potrafisz tak pięknie zjednoczyć ludzi, chociaż stworzyłaś kasty, którymi dzieląc, łączysz. Tylko Ty jedna masz talent, by tak długie i wielobarwne (choć niekiedy tylko czarne) dywany z ludzi rozpościerać na ulicach, mostach, drogach.
I chociaż wzdłuż i wszerz dudnisz i trzaskasz dobiegającymi zewsząd okrzykami chamskiej hołoty (z ulicy i zagranicy), której jeszcze tu nikt nie widział, to wiedz, że przed Tobą, wpół biała, wpół czerwona – Polsko – rysują się piękne lata, już nigdy nie będziesz taka sama!
Jeszcze raz wszystkiego najlepszego!
O autorze
Stanisław Roszczyk
Student pierwszego roku Uniwersytetu Łódzkiego na Wydziałach: Ekonomiczno-Socjologicznym, Zarządzania oraz Biologii i Ochrony Środowiska. Parlamentarzysta-sprawozdawca projektu uchwały III Parlamentu Młodych RP, ambasador Unijnego Dialogu Młodzieżowego Polskiej Rady Organizacji Młodzieżowych, przewodniczący komitetu stałego Młodzieżowej Rady Miejskiej w Łodzi, koordynator ds. partycypacji i samorządności młodych w Młodzieżowym Klubie Demokratycznym.