Przez polską scenę muzyczną przeszło naprawdę wiele niezwykłych zespołów, których muzyka kształtowała kolejne pokolenia. Stąd pytanie: jakie zespoły dzisiaj warto jest znać?
W poniższym artykule przybliżyłam zarówno biografię, jak i dyskografię trzech polskich zespołów muzycznych, tworzących utwory rockowe i electropopowe, ale nie tylko. Zdaję sobie sprawę, że ich kariera nieustannie kwitnie, a grono słuchaczy rośnie z każdym kolejnym wydanym albumem – jednak wiele osób jeszcze nigdy o nich nie słyszało. Mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni, ponieważ naprawdę na to zasługują.
SORRY BOYS
Warszawa, 2006 rok. To właśnie wtedy dwaj gitarzyści, Tomasz Dąbrowski i Piotr Blank, postanowili założyć zespół. Niedługo później dołączyła do nich wokalistka, Bela Komoszyńska. Do członków Sorry Boys należą także perkusista i basista, lecz na przestrzeni lat stanowiska te obejmowane były przez różne osoby. Obecnie perkusistą jest Łukasz Tomczak.
Praca nad debiutanckim albumem zespołu trwała od 2009 do 2010 roku, aż w końcu ukazał się on pod nazwą „Hard Working Classes”. Wszystkie piosenki, które się na nim znalazły, mają angielskie teksty. Należą do nich m.in „Chance” i „Cancer Sign Love”. Trzy lata później wydali kolejny album, „Vulcano”, znacznie dojrzalszy i jeszcze bardziej dopracowany. Wprowadzonych zostało do niego wiele elektrycznych brzmień przez producenta Marka Dziedzica. Oprócz takich hitów, jak „The Sun” czy „Phoenix”, na krążku odnaleźć można również jeden kawałek w rodzimym języku. Bela Komoszyńska przyznała, że tworząc album napisali kilka utworów po polsku, uznali natomiast, że spośród nich jedynie „Zimna wojna” jest spójna z zamysłem płyty. W międzyczasie zespół wystąpił gościnnie w utworach innych słynnych artystów, takich jak Ania Dąbrowska, Andrzej Piaseczny czy Heart & Soul.
W 2016 roku, Sorry Boys, zaprezentowali coraz większemu gronu słuchaczy, swój trzeci album. W „Romie” bez problemu doszukać się można podobieństw w klimacie do Kate Bush czy Florence + The Machine. W jednym z wywiadów wokalistka wyznała, że „Rzym” stanowi ucieleśnienie miłości, której wszyscy szukamy. Samą płytę nazwała drogą, a jak powszechnie wiadomo, wszystkie drogi prowadzą do Rzymu, czyli do miłości. Tekst zamieszczonych na albumie utworów, momentami jest autotematyczny. Punkt wyjścia stanowi bowiem sztuka, działalność twórcza. Do piosenek, które skradły serca fanom, należą m.in. „Wracam” oraz „Apollo” .
Po upływie kolejnych trzech lat, zespół wydał czwarty album, zatytułowany „Miłość”. Można skusić się o stwierdzenie, że jest on najbardziej emocjonalnym w ich dorobku. Przeplatające się dźwięki celtyckiej harfy, mandoliny, cymbałów, gitary, a także instrumentów smyczkowych stanowią połączenie subtelności i ulotności z mocniejszą elektroniką. Piosenki, takie jak „Jesteś Pragnieniem”, „Absolutnie, absolutnie” czy „Warszawa Czeka” wręcz hipnotyzują swym barwnym brzmieniem.
Następnym w kolejności albumem był „Renesans”, wydany w 2022 roku. Miłośnicy muzyki lat 80. i bardziej tanecznych kawałków z pewnością się z nim polubią. Co ciekawe, przenikają się na nim zarówno oniryczne ballady, jak i bardziej rockowe utwory. Piosenkami, które warto wymienić, są „Mapy Gwiazd” oraz „Na Spalonym Moście”. Ostatnim zaś, jak do tej pory, albumem Sorry Boys jest „Moje serce w Warszawie”. Muzeum Narodowe w Warszawie w 2023 roku zaprosiło zespół do nagrania płyty z okazji rocznicy wybuchu powstania. Wokalistka zdradziła, że nie potrafili odmówić tej propozycji, szczególnie że Warszawa już od dłuższego czasu jest ich muzą, inspiracją do tworzenia muzyki.
THE CASSINO
Zespół The Cassino założony został w 2013 roku przez trzech przyjaciół z Braniewa. Hubert Wiśniewski pełni rolę wokalisty i gitarzysty, Michał Badecki jest basistą, a Piotr Dawidek gra na perkusji. Pierwsze kroki stawiali oni w starym, wojskowym kasynie, od którego powstała nazwa zespołu. To w nim początkowo odbywały się ich próby muzyczne. W 2016 roku wzięli udział w 11. edycji programu Must Be The Music, a także w konkursie Start NaGranie. Trzy lata później wystąpili podczas trasy Męskiego Grania.
W międzyczasie wydali aż trzy EP-ki. Pierwsza z nich nosi tytuł „The Cassino” i znajdują się na niej cztery utwory, m.in. „Coming down” oraz „Now It’s Done”. Kolejna, „Zima”, zawiera takie piosenki, jak: „Nie w tym Mieście” i „Nie umiem powiedzieć”. Przesycone są one nostalgią i wrażliwością. Budująca napięcie muzyka niezwykle zgrabnie komponuje się z ostrym i zdeterminowanym głosem Huberta Wiśniewskiego. Do trzeciej EP-ki o nazwie „Glass and Styrofoam” wliczają się jedynie cztery utwory, spośród których warto wymienić „Another Time” .
Po siedmiu latach od założenia zespołu, The Cassino wydali swój pierwszy album. Na „Części” składa się aż dwanaście piosenek, z których promującymi singlami zostały „Delta”, „Twój głos” oraz „Spalona ziemia”. Wokalista wyznał, że utwory znajdujące się na krążku różnią się od siebie gatunkowo, natomiast tym, co je spaja ze sobą, jest tekst i klimat. Dodał także, że jako zespół nie zamykają się na konkretne gatunki. Znajdują olbrzymią przyjemność w eksperymentowaniu z różnymi brzmieniami, które przybliżają ich do lepszego poznania samych siebie.
W 2023 roku światło dzienne ujrzała czwarta już EP-ka zespołu, zatytułowana „Prześwit”. Zawiera ona sześć piosenek, utrzymanych w rockowym klimacie przewleczonym subtelnym bluesem i funkiem. Utworami, które skradły serca słuchaczy The Cassino, są m.in. „Pierwszy / Prześwit”, „Piąty / Prawda” oraz „Jesień”.
THE DUMPLINGS
Historia założenia zespołu The Dumplings sięga 2011 roku. To wtedy, podczas konkursu piosenki, poznali się jego członkowie. Justyna Świąs i Kuba Karaś, oboje pochodzący z Zabrza, dość szybko się zaprzyjaźnili i postanowili nawiązać współpracę muzyczną. Wokalistką w zespole została Justyna, natomiast Kuba odpowiedzialny jest za grę na gitarze, pianinie czy perkusji. Teksty zaś piszą razem. Początkowo wykonywane przez nich utwory utrzymane były w klimacie akustycznego indie rock, jednak z czasem wkroczyli na ścieżkę muzyki elektronicznej. W 2013 roku opublikowali w Internecie kilka swoich utworów, z których „Słodko-słony cios” oraz „Nie słucham” w zawrotnym tempie dorobiły się niemalże ćwierć miliona odsłon. Niebawem ruszyli w trasę koncertową i z każdym wystąpieniem grono ich odbiorców coraz bardziej się powiększało.
Rok później The Dumplings, przy pomocy producenta Bartosza Szczęsnego, nagrali swój pierwszy album. Następnym krokiem było podpisanie kontraktu z wytwórnią Warner Music Poland i wydanie debiutanckiego krążka „No bad days”. Na promującego go singla wybrano piosenkę „Technicolor Yawn”. Za klip do tego utworu zdobyli nagrodę Yach Film. Pozostałymi piosenkami, które znalazły się na albumie, są m.in. „Betonowy Las” czy „Everything Is a Circle”. Członkowie zespołu, niesieni na fali natchnienia, niedługo później, bo już w 2015 roku, wydali kolejny album zatytułowany „Sea You Later”. Do piosenek, które się na niego złożyły, należą m.in. „Nie gotujemy”, a także „Kocham Być z Tobą”. Natomiast ich ostatni, jak do tej pory, krążek „Raj” ukazał się w 2018 roku. Przepełniony jest on melancholią i refleksyjnością. Jak sama autorka tekstów przyznała, inspiracją do napisania wielu utworów, były przeczytane przez nią książki Gabriela Garcii Markiza, a także Julia Cortazara. Na albumie tym znajdują się takie piosenki, jak: „RAJ”, „Frank” czy „Uciekam”.
Obecnie zaś zespół występuje podczas wielu festiwali, takich jak Open’er Festival czy Męskie Granie. Podczas przebywania na scenie, poza graniem piosenek pochodzących z albumów lub coverowania cudzych utworów, dzielą się ze słuchaczami nowszymi singlami. Należą do nich m.in. „Pewne serce” i „Każda z nas”.
Muzyka tworzona przez The Dumplings odznacza się przede wszystkim nastrojowością i wrażeniem zatapiania się w marzeniach. Jest ona mocno basowa, wyraźnie słychać przebijające się dźwięki gitary elektrycznej i perkusji. Za to melodyjny głos Justyny Świąs dodaje pewnego oniryzmu i lekkości.
Fot. nagłówka: oficjalny profil na Facebooku Sorry Boys
O autorze
Jestem studentką twórczego pisania i edytorstwa. Uwielbiam podróżować do miejsc magicznych i mglistych znajdujących się na mapach, ale także tych istniejących jedynie na stronach powieści. Uważam, że wszystko, co nas spotyka w życiu, dzieje się z jakiegoś powodu.